“Τώρα πετώ αόρατος, έξω απ’ το παράθυρο, γίνομαι αέρας… φου… Δεν ξέρω όμως αν θα μπορέσω να γυρίσω ποτέ πια πίσω…”
Που πηγαίνουν οι ιστορίες όταν παλιώνουν; Που πηγαίνουν οι εμπειρίες, τα δάκρυα, η χαρά, ο έρωτας, το μίσος, οι προσδοκίες; Ένα παιχνίδι συναρμολόγησης γεγονότων, εμμονών και μυστικών -γοητευτικό.
Παίρνουν μέρος: Τρεις συγγραφείς -ναι, τρεις- ο Παύλος, ο Μάνος κι ο Πέτρος, μια γυναίκα που παίζει καθοριστικό ρόλο στις ζωές τους, η Ξένια, και το παρελθόν της οικογένειας Κορυζή, που συναρμολογείται σταδιακά μέσα από ένα παζλ αφήγησης και ημερολογιακών σημειώσεων. Σχηματίζεται μπροστά μας καρέ καρέ όπως μια κινηματογραφική ταινία που στο τέλος μας αποκαλύπτει την τρισδιάστατη ουσία της ζωής -τόσο αδιόρατη, τόσο αινιγματική και τελικά τόσο άγνωση. Άραγε, καμιά ιστορία δεν τελειώνει;