Κι όμως φθάσαμε εκεί που ο νους ποτέ δεν το ’χε βάλει.

Σε μια πυκνή ομίχλη πολιτικής, πολιτισμικής, υπαρξιακής, κοινωνικής και συναισθηματικής ασάφειας, πολυπλοκότητας, αβεβαιότητας. Σ’ ένα θολό τοπίο αντιφάσεων, αντιθέσεων και διλημμάτων. Οι θεωρίες και οι ορθολογικές αναλύσεις αποδεικνύονται ανήμπορες ν’ απαντήσουν στα αδιέξοδα, στις απειλές, στην ανθρώπινη μιζέρια, στον θυμό, στην οργή, στον φόβο, στην απόγνωση, στη θλίψη.

Τώρα διέξοδο ίσως βρούμε στο όλον του μυαλού, της ψυχής και της καρδιάς. Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, έχουμε ανάγκη αυτά που η ποίηση καταφέρνει μοναδικά να συνδέσει, όπως λογισμό, όνειρο, διαίσθηση, συναίσθημα, φαντασία, ρεαλισμό, ουτοπία, ελπίδα, στοχασμό, απλότητα, μετάνοια, σύνεση, τόλμη, ευαισθησία, κουράγιο, θετική μοναξιά, γοητεία, πνευματικότητα και δράση. Τώρα ίσως μόνο αυτή να φωτίσει τον χαμένο δρόμο μας. Αυτός είναι ο λόγος που αξίζει να διαβάσετε την παρούσα ποιητική συλλογή.