Η ιστορία αυτή, η ιστορία της Τζούντυ και του Ντάντυ-Μακροπόδη γράφτηκε για παιδιά, αλλά διαβάζεται συνήθως από μεγάλους. Γράφτηκε το 1911. Και από τότε μέχρι σήμερα έγινε δύο φορές κινηματογραφικό έργο και μία φορά μιούζικαλ…

Η Τζούντυ είναι μια κοπέλα 17 ετών που ένας αόρατος προστάτης την παίρνει από το ορφανοτροφείο και τη στέλνει με έξοδά του σε ένα κολέγιο. Δεν τον ξέρει ποιος είναι. Δεν έχει δει ποτέ το πρόσωπό του, μόνο τη σκιά του. Μια παράξενη σκιά με μακριά πόδια, που την είδε μια μέρα από κοντά. Και αυτή ήταν η εικόνα που έμεινε χαραγμένη στο μυαλό της ώς τη μέρα που τον ξαναείδε από κοντά, όχι πια σαν σκιά αλλά σαν ένα ζωντανό άνθρωπο.

Στο διάστημα αυτό του έγραφε τακτικά, τα όνειρά της, τα σχέδιά της, τα παθήματά της… Έτσι, σιγά-σιγά έγινε συνήθεια στην Τζούντυ να του λέει τα νέα της, και στον Ντάντυ τον Μακροπόδη να τα ακούει. Ήταν κάτι που είχαν ανάγκη και οι δύο. Κάτι που ίσως το έχουμε ανάγκη όλοι μας..