Στο χωριό του Παγωτού, στην αγαπημένη γενέτειρα του Τολτό, η φράση που ακούς πιο συχνά στο δρόμο είναι: “Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;” Οι κάτοικοι αυτού του χωριού είναι άνθρωποι της τελευταίας στιγμής. Αποκαλούν τον καλό μαθητή φύτουλα και σπασίκλα. Ενώ τα σπίτια τους είναι καθαρά, πετάνε σκουπίδια στους δημόσιους χώρους. Οδηγούν νευρικά και τσακώνονται συχνά.Ένας άνθρωπος βασανίζεται σ’ όλη του τη ζωή από μια τραυματική εμπειρία του παρελθόντος, ή ακόμη και από μια διαστρεβλωμένη αντίληψη της ζωής με την οποία γαλουχήθηκε. Μπορεί να συμβεί το ίδιο σ’ ένα σύνολο ανθρώπων; Σ’ ένα χωριό ή μια χώρα; Σαν μια ταινία με γνωστό τέλος που παίζει από την αρχή ξανά και ξανά;