Από τα τέλη του 19ου αιώνα η ελληνική κοινωνία θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα φαινόμενο ομαδικής μετανάστευσης κυρίως προς τον “Νέο Κόσμο” που δεν εντάσσεται πλέον στα συμφραζόμενα των ανθηρών εμπορικών παροικιών του παρελθόντος. Ο ομαδικός και ταξικά προσδιορίσιμος χαρακτήρας της, ο υπερπόντιος προορισμός της και η φθίνουσα επιρροή του κυρίαρχου ιδεολογικά “εθνικού κέντρου” στους μετανάστες συνθέτουν το νέο φαινόμενο. Στις δυο πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ο μεγαλύτερος όγκος της ελληνικής μετανάστευσης συγκεντρώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Την ιστορία της ελληνικής μετανάστευσης στις Η.Π.Α. από τις απαρχές της μέχρι το 1977, επιχειρεί να περιγράψει και να αναλύσει η ιστορική αφήγηση του Μπάμπη Μαρκέτου, εκδότη-διευθυντή (1947-1977) του “Εθνικού Κήρυκος” της Νέας Υόρκης, και ενός από τους σημαντικότερους κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες της Ομογένειας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Μαρκέτος δεν είναι επαγγελματίας ιστορικός -δεν ακολουθεί αυστηρή ακαδημαϊκή δεοντολογία με υποσημειώσεις, βιβλιογραφία, αναφορά στις πηγές- και δεν διεκδικεί ακαδημαϊκές περγαμηνές. Το έργο του, ωστόσο, αποτελεί σημαντική και χρήσιμη κατάθεση για ιστορικά γεγονότα που στοιχεία τους αντλεί είτε από τη σύγχρονή του βιβλιογραφία ή από το προσωπικό δημοσιογραφικό αρχείο του, ή -όταν πρόκειται για γεγονότα σύγχρονά του- όπως ο ίδιος τα βίωσε ως ελληνοαμερικανός πολίτης αλλά και ως έγκριτος δημοσιογράφος της ομογένειας.