Κανένας καλλιτέχνης δεν είναι καλλιτέχνης και τις είκοσι τέσσερις ώρες της καθημερινότητας του. Το ουσιαστικό του έργο, αυτό που μένει, ολοκληρώνεται πάντοτε κατά τη διάρκεια των λιγοστών και σπάνιων στιγμών της έμπνευσης. Το ίδιο συμβαίνει και με την ιστορία, τη μεγαλύτερη ποιήτρια και καλλιτέχνιδα όλων των εποχών, τη σπουδαιότερη δημιουργό. Ακόμα κι εκεί, στο “μυστικό εργαστήρι του Θεού”, όπως με δέος την αποκαλεί ο Γκαίτε, συμβαίνουν πολλά καθημερινά και ασήμαντα. Κι εκεί είναι σπάνιες οι στιγμές της έξαρσης, όπως και στην τέχνη, όπως και στη ζωή.

Μερικές απ’ αυτές τις δραματικά συμπυκνωμένες στιγμές, τις μοιραίες για την ιστορική εξέλιξη, προσπάθησα να συγκεντρώσω εδώ. Τις διάλεξα από διάφορες εποχές και περιοχές του κόσμου. Πουθενά δεν αποπειράθηκα να ωραιοποιήσω με δικές μου επινοήσεις την ψυχική αλήθεια των εξωτερικών ή των εσωτερικών γεγονότων. Γιατί σ’ αυτές τις έξοχες στιγμές της η ιστορία δε χρειάζεται βοηθούς και στολίδια. Εκεί που μεγαλουργεί ως ποιήτρια η ίδια, είναι στ’ αλήθεια αξεπέραστη, και δεν υπάρχει ποιητής ικανός να αναμετρηθεί μαζί της.