Σκύθες ονομάζουν οι ιστορικοί τους ιρανόφωνους Άρειους νομάδες που κατά την πρώτη χιλιετία π.Χ. περιφέρονταν μαζί με τα κοπάδια τους στην απέραντη πεδιάδα ανάμεσα στο Δούναβη και στο Σινικό Τείχος. Στο βιβλίο μου επικεντρώνομαι στους Σκύθες που ζούσαν στη στέπα στα βόρεια παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Βασική μου πηγή είναι η “Μελπομένη”, το τέταρτο βιβλίο της Ιστορίας του Ηρόδοτου.

Οι Σκύθες -η ζωή και οι συνήθειές τους- είναι ένα από τα θέματα που με απασχολούν από παιδί. Κι όχι μόνο εμένα. Είχαν απασχολήσει και τον αγαπημένο μου πατέρα, στον οποίο οφείλω πάρα πολλά. Του είχα υποσχεθεί από τότε να γράψω ένα βιβλίο γι’ αυτόν τον λαό. Τόσα χρόνια προσπαθούσα να συγκεντρώσω το υλικό μου. Αγόρασα και διάβασα όλα τα βιβλία που κατάφερα να βρω, επισκέφτηκα τη σκυθική συλλογή του μουσείου Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης, που την είχε ξεκινήσει ο Πέτρος ο Μέγας, όπως και το Μουσείο του Κιέβου, ρώτησα καθηγητές και διδάκτορες. Με άλλα λόγια, έκανα ό,τι μπορούσα. Και να που έφτασε επιτέλους ο καιρός που ένιωσα πως είχα πια στα χέρια μου αρκετό υλικό για να εκπληρώσω την υπόσχεση που είχα δώσει στον πατέρα μου και να γράψω ένα ιστορικό μυθιστόρημα.

Κ. Σ.