Ο Άρης! Αχ! Αυτός ο Άρης! Ένας στεναγμός, ένα βάσανο, ένας ατέλειωτος κι αθεράπευτος καημός, ένα μαράζι, μια βαθιά κι ανεπούλωτη πληγή, ένα φαρμάκι, ένα ποτήρι δηλητήριο, που πολύ ευχαρίστως θα ήθελε να τον κεράσει και να τον ξεκάνει, να τον αποτελειώσει μια και καλή, για να έβρισκε τη λύτρωσή της.