Ψηλά, πάνω από το νησί, σε ένα μαύρο μολυβένιο βάθρο, έστεκε το άγαλμα του Ελεύθερου Πειρατή. Ήταν σκεπασμένος από την κορυφή ως τα νύχια με λεπτά φύλλα από ατόφιο ασήμι. Για την ακρίβεια, ξεχώριζαν μόνο το σπαθί, η ζώνη, το απαστράπτον πρόσωπο με τα λαμπερά μάτια του και το κόκκινο φτερό του κατάμαυρου πλατύγυρου καπέλου του. Ακόμη και τα τακούνια από τις κατάμαυρες μπότες του ήταν βουτηγμένα σε ανεξίτηλο μελάνι σουπιάς και είχαν δώσει σε ολόκληρο το άγαλμα μια υποβλητικότατη “κατραμί” απόχρωση. Έχετε δει ποτέ μαύρο διαμάντι; Ακριβώς έτσι.