Ποιητής, αισθητιστής και ηδονιστής, ο Charles Baudelaire ήταν επίσης ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς κριτικούς τέχνης της εποχής του. Στο δοκίμιο αυτό εξερευνά τις έννοιες της ομορφιάς, της μόδας, του δανδισμού, τον σκοπό της τέχνης και τον ρόλο του καλλιτέχνη, με επίκεντρο το έργο ενός ζωγράφου ο οποίος, σύμφωνα με τον ίδιο, εκφράζει με τον πληρέστερο τρόπο το δράμα της σύγχρονης ζωής.

To πρόσωπο που χρησιμοποιεί ως όχημα των ιδεών του είναι ο Constantin Guys (1802-1892), ένας στρατιώτης που ενεπλάκη στον “πιο ρομαντικό από τους πολέμους”, τον πόλεμο για την ανεξαρτησία της Ελλάδας, και αργότερα στον πόλεμο της Κριμαίας, απ’ όπου έστελνε ανταποκρίσεις σε βρετανικές και γαλλικές εφημερίδες. Εικονογράφος και έξοχος ακουαρελίστας, ο Guys (Monsieur G. στο κείμενο του Baudelaire) ήταν για εκείνον “παρατηρητής, φιλόσοφος, flaneur”, ο ζωγράφος του εφήμερου, του φευγαλέου και του μεταβατικού, των κύριων χαρακτηριστικών της νεωτερικότητας, σύμφωνα με τον ποιητή. Ένα θεμελιώδες δοκίμιο για την ιστορία της τέχνης.