Ένας κορυφαίος θεολόγος μας προσφέρει μια ελπιδοφόρα αφήγηση για το σύμπαν μετά τον Αϊνστάιν, καθώς το εξερευνά ως «δράμα» αφύπνισης γεμάτο νόημα.
Πριν από τις αρχές του εικοστού αιώνα, οι επιστήμονες και οι θεολόγοι δεν γνώριζαν σχεδόν τίποτε για το πόσο τεράστιος είναι ο χρόνος και πόσο αντίστοιχα τεράστιος είναι ο χώρος, το διάστημα. Πλέον, όμως, μετά τον Αϊνστάιν, η κοσμολογία παρέχει στη θεολογία έναν εντελώς νέο τρόπο προσέγγισης των αιώνιων ερωτημάτων μας για την ύλη, τον χρόνο, τον Θεό, τον σκοπό μας στο σύμπαν και τη σημασία της ανθρώπινης ζωής. Δεν είναι απαραίτητο να θεωρείται το σύμπαν απλώς μια ατέρμονη αναδιαμόρφωση ατόμων και μορίων χωρίς ζωή και νου, σε μια άνευ νοήματος σειρά από στιγμές. Αντίθετα, το σύμπαν είναι ένα χρονικό «δράμα» αφύπνισης του οποίου το νόημα μπορεί να αποκαλυφθεί μόνο σταδιακά, καθώς κοιτάζουμε, με πνεύμα προσδοκίας και ελπίδας, προς τον ορίζοντα του συμπαντικού μέλλοντος.
Αναπτύσσοντας έναν διάλογο με τις ιδέες και τις απόψεις του Αϊνστάιν, ο John F. Haught εκθέτει εδώ μια νέα κοσμολογική αντίληψη για το νόημα του Θεού, του χρόνου, της αιωνιότητας, του μυστηρίου, της ζωής, της σκέψης, της ελευθερίας και της πίστης. Κι έτσι προσφέρει στους αναγνώστες έναν νέο τρόπο να αντιλαμβάνονται τη σχέση της επιστήμης με τη θεολογία.