Στον “Θρίαμβο των Θεών της Θάλασσας” οι ιστορίες του Ομήρου δεν περιγράφουν περιπέτειες στη Μεσόγειο αλλά εξιστορούν έναν πόλεμο μεταξύ των Ατλαντικών πόλεων-κρατών που μάχονταν για την ισχύ και το εμπόριο σε μια εποχή που οι βασίλισσες έχασαν την εξουσία από τους βασιλείς και οι θεές υπερκεράστηκαν από τους θεούς. Οι γυναικείες θεότητες δαιμονοποιήθηκαν όπως παρατηρούμε σε μύθους όπως εκείνος του Κουτιού της Πανδώρας και η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως ρίζα του κακού και όχι ως πηγή της ζωής.

Ο Τρωικός Πόλεμος και μια σειρά από επακόλουθα καταστρεπτικά καιρικά φαινόμενα προκάλεσαν τη ραγδαία παρακμή της τοπικής λατρευτικής κουλτούρας της θεάς η οποία βασίλευε στο σημείο εκείνο της Μεσογείου από τα νεολιθικά χρόνια. Οι ιστορίες του Ομήρου εξακολουθούν να είναι πάντα επίκαιρες, και κάτι ακόμη σημαντικότερο: δίνουν τη δυνατότητα στον σύγχρονο μελετητή τους, να αντιληφθεί αυτήν την αρχαία σύγκρουση, επί αιώνες συσκοτισμένη και αφανή.