Στο βιβλίο αυτό εκδίδονται εννέα θεομητορικοί κανόνες και δύο στην αγία Τριάδα και τη Θεοτόκο που αποδίδονται στον πατριάρχη Φώτιο. Με τη νέα έκδοση το κείμενο τριών κανόνων παρουσιάζεται για πρώτη φορά, η χειρόγραφη παράδοση των υπόλοιπων κειμένων πλουτίζεται και μια σειρά έργων προσφέρεται με κείμενο πιο κοντά στη γραφίδα του συντάκτη τους. Επιπλέον αναδεικνύεται, πέραν της σιναϊτικής, και η αγιορειτική παράδοση των υπό έκδοση κειμένων. Μέσω αυτής εξηγείται και η συμπερίληψη κάποιων από τους κανόνες στο Θεοτοκάριο του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη. Μία ακόμη ομάδα χειρογράφων έρχεται στο φως, “μακεδονική” θα λέγαμε, η οποία εκπροσωπείται από χειρόγραφα που βρίσκονταν στο παρελθόν στις Μονές Προδρόμου Σερρών και Εικοσιφοίνισσας Παγγαίου. Πολύ σημαντικό είναι ότι με τη μελέτη αυτή παρουσιάζεται και η παράδοση των κανόνων του Φωτίου από χειρόγραφα που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε “της Ξάνθης”, καθώς ανήκαν παλαιότερα στις μονές της Αρχαγγελιώτισσας και της Καλαμούς και σήμερα βρίσκονται στη Σόφια.