«Αν σου χαρίσω μια στιγμή, πού προλαβαίνεις να με πας;»
Ο Ροδομάγουλος την κοιτά γεμάτος λαχτάρα.
«Θα σε ταξιδέψω σε όλους τους γαλαξίες και τη στιγμή θα την κάνω να φανεί αιώνας!»
Η Γη χαμογελά και, ενώ καταλαβαίνει την υπερβολή στα λόγια του, υποκύπτει στα καλοκάγαθα μάτια του. Μάτια τόσο εκφραστικά, που σαν αυτά δεν έχει ξαναδεί ποτέ της!
«Αυτή η στιγμή είναι όταν η Σελήνη με κρύβει από τον Ήλιο», του λέει. «Και αυτή η στιγμή είναι πολύ κοντά. Θα προλάβεις;»
«Άσ’ το πάνω μου!» σαν να της απαντά με το πονηρό του χαμόγελο.
Και μεμιάς, χάνονται κι οι δύο στα βάθη του διαστήματος…