Τρεις ιστορίες αληθινές σαν παραμύθι, μια αφήγηση που κυλάει όμοια με φως ολόγιομης σελήνης στις πλαγιές απόκρημνου σκοταδιού, κλυδωνίζεται σε θάλασσες, μεταφράζει τη σιωπή των βράχων. Πραγματικότητα ανεκπλήρωτη σαν όνειρο, μνήμη με θέα στο Άλλοτε, βλέμμα που ξεναγεί στον κόσμο τούτο και στον άλλο. Έρωτας και Θάνατος σ’ ένα διάλογο σώμα με σώμα.