Σαν το σκυλί με τα τρία πόδια που αλυχτά στην απόλυτη μοναξιά της νύχτας μας/της δικιάς μας νύχτας και της κάθε νύχτας που έχει σημαδέψει με πυρωμένο σίδερο ο πόνος της απώλειας κι η άφατη απελπισία, ο ποιητής αποφασίζει να δείξει εμπιστοσύνη μόνο σε αυτούς που οι παιδικοί τους έρωτες τούς γέρασαν ενώ αποστρέφει το πρόσωπό του από όσους κάνουν την πίκρα τους κατοικίδιο ζώο με πιατάκι φαγητού.

Σε μία άγονη κι αφιλόξενη για τέτοιες πολυτέλειες και λυρισμούς πραγματικότητα, ο γιώργος δομιανός μάς ξαφνιάζει με την κατάβαση του στις σκοτεινές επικράτειες του πόθου και μας υπενθυμίζει πώς ήταν κάποτε ή πώς εξακολουθεί να είναι η ιερατική λατρεία του αγαπημένου προσώπου που φτάνει έως και την εκμηδένιση του ερωτικού αντικειμένου, σε ό,τι εν τέλει βρίσκεται στη ρίζα κάθε γνήσιας ερωτικής έξαρσης.

 Η “Πάσα ανάσα”, η δεύτερη ποιητική σύνθεση του Γιώργου Δομιανού επανεκδίδεται αναθεωρημένη από την Κάπα Εκδοτική.