Γαλήνιο το ιερό νησί της Πάτμου, με μάγεψε από την πρώτη στιγμή που πάτησα το χώμα του πριν από πολλά χρόνια. Και η μαγεία τής κάθε γωνιάς του, χρόνο με τον χρόνο, έπαιρνε φτερά: Πετούσε πάνω από το Καστρομονάστηρο, τα στενά σοκάκια της Χώρας, την Αποκάλυψη και κατέβαινε ύστερα στο Λιμάνι της Σκάλας και στους δαντελένιους κόλπους, κατακλύζοντας όλο και περισσότερο τα κύτταρά μου.

Στην Πάτμο, την Ιερουσαλήμ του Αιγαίου, θαρρείς πως σε αγγίζει το άπειρο, πως ψηλαφάς το αιώνιο… Η θεία αύρα τού Σπηλαίου της Αποκάλυψης με τη θετική ενέργεια που αναδύει, αλαφρώνει το σώμα και γεμίζει ανάταση τον συναισθηματικό σου κόσμο.

Η μυσταγωγία αυτή, μαζί με τις απαράμιλλες φυσικές καλλονές τού νησιού, τα μεγαλοπρεπή μοναστήρια, τα κάτασπρα ξωκκλήσια, τις κατανυκτικές λειτουργίες και τους καλοσυνάτους ανθρώπους του, ώθησαν την ψυχή μου να γυρέψει διέξοδο στους στίχους. Έτσι πλέχτηκε από καρδιάς, στίχο-στίχο, τούτη η ποιητική Συλλογή – Ύμνος ευλαβικός για την “Ευλογημένη Πάτμο”.