Η προσέγγιση της παιδικής ηλικίας μέσω των συγκριτικών και διαπολιτισμικών θεωρήσεων δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη διατύπωση ενός νέου κοινωνιολογικού λόγου. Ο καθορισμός της παιδικής ηλικίας με όρους κοινωνικής κατασκευής παραπέμπει στην ανάλυση των ιστορικών, κοινωνικών και πολιτισμικών παραγόντων.

Οι διαπιστώσεις αυτές επαναφέρουν το ενδιαφέρον για τον προσδιορισμό των ιστορικών μορφών της παιδικής ηλικίας μέσα από τις αντιφατικές διαστάσεις της ελληνικής πραγματικότητας, όπως διαμορφώνεται από τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες του 19ου αιώνα. Η αναζήτηση αυτή δημιουργεί ερωτήματα για τον τρόπο συγκρότησης της παιδικής ηλικίας, τη θέση και τον ρόλο της στην ελληνική κοινωνία, όπως ερμηνεύεται από την οπτική των ενηλίκων.

Η κοινωνική τοποθέτηση της παιδικής ηλικίας και η θεώρηση του παιδιού ως δρώντος υποκειμένου, με συμμετοχική δράση στο κοινωνικό γίγνεσθαι, θέτει υπό αμφισβήτηση τον “ευάλωτο” κι άλλες φορές “απειλητικό” χαρακτήρα της παιδικής ηλικίας του 19ου αιώνα, γι’ αυτό η έρευνα και η μελέτη συνεχίζονται.