Celebrity όμως ήτο και ο Πήγκας. Ο Πήγκας ήτο εις κακάσχημος, κοντός θεληματάρης με πρόσωπον ως του Μιχαήλ Στρογκώφ (μετά την γνωστήν εις τους βιβλιόφιλους ανεπιτυχή “αισθητικήν επέμβασιν” επ’ αυτού των Τατάρων), λούμπεν, πλην τραγικά ερωτευμένος, νομίζω με πλήρην συναίσθησιν της εννοίας του τραγικού. Σήμερον, δε, είμαι πεπεισμένος πως ηθελημένα είχε επιτρέψει εις τον εαυτό του να ερωτευθή την Βαρβάρα. Ήτο δε η Βαρβάρα -πα, πα,πα, πα,- εις σπαθάτος μελαχροινός κορίτσαρος όπου επεριπάτει και έτριζον οι εκ Δοκού, ανά την Ύδρα, πλακοστρώσεις, στόχος όλων των καραβοκυραίων αλλά και φαντασίωσις όλων των μαθητών, της εν Ύδρα σχολής εμποροπλοιάρχων. Και εις πείσμα όλων εκείνων των ναυτιλομένων, οι οποίοι δεν ετόλμων να “πλευρίσουν” το θωρηκτόν Βαρβάρα, ο Πήγκας απεφάσισεν, δημοσίως, να θέση υποψηφιότητα κυβερνήτου, όστις Πήγκας, μη έχων την παραμικράν ελπίδα να ανταποκριθή εις το αίσθημά του μηδέ η ασχημοτέρα της νήσου, απετόλμησεν να ζήση τον άπελπιν, ούτως ή άλλως, έρωτά του με την πρώτην και την καλύτερη.