Τα περισσότερα λαϊκά παραμύθια παρουσιάζουν όψεις της οικογενειακής ζωής. Αυτή η ανθολογία επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ του πατέρα και της κόρης. Με ποιον τρόπο μπορεί ο πατέρας να αγαπά την κόρη του χωρίς να της στερεί την ελευθερία; Όποιες κι αν είναι οι κοινωνικές, πολιτισμικές και λατρευτικές συνήθειες, αυτό ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα μεγάλο δίλημμα. Η σχέση ανάμεσα στον πατέρα και την κόρη είναι γεμάτη κινδύνους, καθώς ο καθένας αντλεί δικαιώματα από τη θέση του αλλά και υποχρεώσεις, που άλλοτε απομακρύνουν κι άλλοτε φέρνουν κοντά τα δύο μέρη. Τα παραμύθια υποδηλώνουν πως το σωστό είναι τα δύο μέρη να βρίσκονται κοντά, αλλά όχι τόσο ώστε να κινδυνεύουν από την εγγύτητα.
Στα παραμύθια που ακολουθούν θα συναντήσουμε κόρες βασιλιάδων, βεζίρηδων, πλούσιων εμπόρων, πολεμιστών, ξυλοκόπων και φτωχών αγροτών. Η δράση ξεκινά συνήθως εξαιτίας του πατέρα. Έπειτα ο πατέρας εξαφανίζεται μέχρι το τέλος του παραμυθιού, οπότε μια πράξη συμφιλίωσης ή λύσης ολοκληρώνει την περιπέτεια και εγκαθιδρύει μια νέα σχέση, στην οποία η κόρη είναι πια ώριμη γυναίκα.
Τα λαϊκά παραμύθια μάς παρουσιάζουν πολλά δείγματα πατεράδων που αγαπούν τις κόρες τους αλλά αδυνατούν να το δείξουν ή είναι αδύναμοι και άκαμπτοι ως προς τη διαδρομή που πρέπει αυτές να ακολουθήσουν για να ενηλικιωθούν. Τα λάθη που κάνουν γίνονται όμως ένα “παράθυρο” μέσα από το οποίο εμφανίζονται νέες δυνατότητες για τη σχέση.
Τα παραμύθια δεν μας δείχνουν την τέλεια σχέση, αλλά μας παρουσιάζουν τρόπους, πιθανότητες και δυνατότητες για να την αποκτήσουμε σ’ έναν κόσμο που μόνο τέλειος δεν είναι. Η πιθανότητα αποτυχίας είναι πάντα αποδεκτή, γιατί θεωρείται στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Επιπλέον όμως, αν οι ήρωες είναι μεγαλόψυχοι, τότε το λάθος θεωρείται πηγή σοφίας. Το μόνο λάθος που δεν γίνεται αποδεκτό στα παραμύθια είναι η κακία και η άρνηση να διαιωνίζεις τη ζωή.