H πραγματεία Περί της τετραπλής ρίζας του αποχρώντος λόγου αποτελεί στη βασική της μορφή τη διδακτορική διατριβή του Άρθουρ Σοπενχάουερ, την οποία επεξεργάστηκε ο ίδιος ο φιλόσοφος αργότερα. Όπως ομολογεί ο ίδιος, το έργο αυτό έγινε το υπόβαθρο όλου του φιλοσοφικού του συστήματος. Βασικό θέμα του έργου αποτελεί η λεγόμενη «αρχή του αποχρώντος (ή επαρκούς) λόγου», σύμφωνα με την οποία όλα τα πράγματα μέσα στον κόσμο έχουν κάποια επαρκή αιτία που δικαιολογεί την ύπαρξή τους με απολύτως κατανοητό τρόπο. Έτσι η αρχή του αποχρώντος λόγου γίνεται η βάση όλων των επιστημών. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται η «τετραπλή ρίζα», δηλαδή η μορφή και η λειτουργία της αρχής αυτής στις τέσσερις βασικές κατηγορίες στις οποίες διαιρεί ο φιλόσοφος τα πράγματα: φυσικά φαινόμενα, έννοιες, μαθηματικά θεωρήματα, αντικείμενα της βούλησης.