Ο Σταύρος, ο Σεραφείμ, η Κασσάνδρα, ο παπα-Ταξιάρχης, η Ειρήνη, ο Ανδρέας, η Ραχήλ, ο Αυγέρης, η Καλλίτσα και η Βίκυ.
Πρόσωπα ανάμεσα στο χθές και στο σήμερα, τα οποία καθώς μπερδεύονται οι δεκαετίες, είναι φορές που ενώνονται στα διηγήματα με νήματα αόρατα.
Πρόσωπα που η Στέλλα Βογιατζόγλου δεν περνά βιαστικά ανάμεσά τους, όπως συνέβη με τους πολλούς, αλλά ακολουθώντας τους και με τη μνήμη, τους ακούει, τους κατανοεί και ξέρει να κρατά το καλύτερο από τις εξομολογήσεις τους.