ΟΙ ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ ΣΕ ΚΟΜΙΚΣ

Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ επανακυκλοφορούν οι τέσσερις πρώτες από τις έντεκα κωμωδίες του Αριστοφάνη που διασκεύασαν σε κόμικς ο Τάσος Αποστολίδης και ο Γιώργος Ακοκαλίδης, στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Οι δημιουργοί στις νέες αυτές ανανεωμένες εκδόσεις επεξεργάστηκαν εκ νέου τα κείμενα και τις εικόνες, ακολουθώντας την επικαιρότητα και προσαρμόζοντάς τα στις προσλαμβάνουσες παραστάσεις του σημερινού κοινού.

Οι κωμωδίες του Αριστοφάνη σε κόμικς ψυχαγωγούν, πληροφορούν και προβληματίζουν τον σύγχρονο αναγνώστη. Στα 25 χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας τους σημείωσαν ρεκόρ πωλήσεων, ενώ οκτώ από τους έντεκα τίτλους μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Η σειρά απέσπασε επίσης και διεθνή τιμητική διάκριση, αποτέλεσε θέμα διδακτορικών διατριβών και αναφέρεται στα σχολικά βιβλία. Τα κόμικς, ως ιδιαίτερα δημοφιλές και προσιτό μέσο, έφεραν πιο κοντά το έργο του Αριστοφάνη, ιδιαίτερα στο νεανικό κοινό, το οποίο αργότερα αναζήτησε το πρωτότυπο ή τη θεατρική παράσταση. Τα κόμικς ακόμη βοήθησαν στο ανέβασμα των κωμωδιών από μαθητικούς θιάσους, αλλά δάνεισαν στοιχεία και σε επαγγελματικές παραστάσεις.

Ο νευρώδης, καίριος λόγος, τα εκφραστικότατα σκίτσα, η εκρηκτικά κωμική σατιρική ματιά στα πολιτικοκοινωνικά πράγματα και η υψηλή αισθητική είναι μερικά από τα πλεονεκτήματα των κωμωδιών του Αριστοφάνη σε κόμικς που θα εκτιμήσουν σίγουρα οι αναγνώστες κάθε ηλικίας.

Η υπόθεση του έργου σατιρίζει και κριτικάρει τον τρόπο με τον οποίο διανέμεται ο πλούτος, κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Γι’ αυτή την αδικία ο Χρεμύλος και ο δούλος του Καρίων, ύστερα από εντολή του θεού Απόλλωνα, είναι αποφασισμένοι να γιατρέψουν τον τυφλό Πλούτο για να δει τις αδικίες και να μοιράσει δίκαια τα αγαθά του. Στο μεταξύ, όμως, εμφανίζεται και η Πενία που αντιδρά στον πλουτισμό και επιμένει ότι η φτώχεια είναι έντιμη, γι’ αυτό οι άνθρωποι πρέπει να μείνουν κοντά της. Η κωμωδία τελειώνει με την εγκατάσταση του Πλούτου στον Παρθενώνα, σημάδι πως η οικονομική ευτυχία είναι θέμα της κοινότητας και όχι ενός ατόμου.