Από τα τέλη του 19ου αιώνα επικράτησε για αρκετές δεκαετίες η πεποίθηση πως η ποίηση του Φρήντριχ Χαίλντερλιν είναι μια ποίηση ιδεαλιστική, με έντονα ρομαντικά χαρακτηριστικά, η οποία έχει ως μέτρο και οδηγό την Αρχαία Ελλάδα. Εάν ωστόσο εμβαθύνει κανείς στο έργο του ποιητή, θα διαπιστώσει πως όλα αυτά τα γνωρίσματα κείνται στην επιφάνεια και πως βαθύτερα η ποίησή του όπως και ολόκληρο το έργο του μιλούν με έναν άμεσα σημερινό τρόπο. Ο Χαίλντερλιν είδε καθαρά όσα αδυνατούμε να δούμε εμείς σήμερα. Γι᾿ αυτό παραμένει επίκαιρος όσο κανείς άλλος και δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον ρομαντισμό και τον νεοκλασικισμό, την αρχαιολατρία και την ελληνολατρία της εποχής του. Στην ανά χείρας δίγλωσση έκδοση συγκεντρώνονται τα γνωστότερα και σπουδαιότερα ποιήματα από όλες τις δημιουργικές περιόδους του ποιητή, από τα νεανικά ποιήματα μέχρι τα ποιήματα των τελευταίων χρόνων της ζωής του. Πολλά από τα ποιήματα όπως και τα αποσπάσματα από την εποχή της τρέλας μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Επιστολές του ποιητή, σχόλια, πραγματολογικά στοιχεία και σημειώσεις ζητούν να αναδείξουν τη σπουδαιότητα και τη διαχρονικότητα του ποιητικού έργου του Φρήντριχ Χαίλντερλιν, του μεγαλύτερου, όπως αναγνωρίζεται ομόφωνα σήμερα, Γερμανού λυρικού ποιητή και λάτρη της Ελλάδας.

Νύχτα θα ᾿πεφτε και παγωνιά πάνω στη γη
Και η ψυχή θά ᾿λιωνε απ᾿ τον πόνο, αν δεν έστελναν
Από καιρό σε καιρό οι καλοί θεοί τέτοιους νέους
Για να σκορπίσουν δροσιά στων ανθρώπων τη μαραμένη ζωή .

Φρήντριχ Χαίλντερλιν «Ο θάνατος του Εμπεδοκλή»