ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΣΥΛΛΑΒΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΗ
Στα σκαλοπάτια ρίζωσαν, τον πόθο τους φωνάζαν
κι απ’ την καρδιά τους έβγαλαν ελπίδες που πλαγιάζαν.

Αδερφωμένοι αετοί που στα ψηλά κοιτούσαν
και της ζωής το φλάμπουρο στα χέρια τους κρατούσαν.

Πήραν των σκλάβων τις καρδιές μέσα στα δυο τους χέρια
να τις σηκώσουν στα ψηλά σαν άσπρα περιστέρια.

Και με ασίγαστη φωνή απ’ της καρδιάς τα βάθη
στης γης τα μήκη δίδαξαν πως των λαών τα πάθη

δεν σβήνονται με κλάματα μηδέ με τις κατάρες
με αίματα κερδίζονται της λευτεριάς οι χάρες.

Τους έβλεπες να τραγουδούν, να πολεμούν, να ψάλλουν
χέρια, καρδιές και όνειρα, όλα μαζί να πάλλουν.

Απ’ την αγρύπνια κόκκινα τα μάτια λαμπυρίζαν
και τη φωτιά την ιερή στα πέρατα σκορπίζαν.