Από τον “μικρόκοσμο” του κοινωνικού “υποκειμένου” στον “μακρόκοσμο” των συνελκόμενων οικονομικού, κοινωνικού, πολιτικού και πολιτιστικού πεδίου: Παγκόσμιο Κοινωνικό Εγερτήριο. Σε ποια επιμέρους “στάδια” εκτυλίσσεται, “μπροστά-πίσω” και πάντως “ομοιομερώς”, η δραστηριότητα ενός “Παγκοσμίου Κοινωνικού Εγερτηρίου”; Με την εξής ενδεικτική ερωτηματοθεσία που έχει προκύψει από το παρόν βιβλίο και που απευθύνεται συνεχώς σε “ρομπότ” για να την ακούσουν και οι “δημιουργοί” τους:
α. Οίκος, β. Δήμος, γ. “Δουλειά”, δ. “Διαρκές Σπουδαστήριο”, ε. “Δημόσιος λόγος”, στ. Ανανέωση ή ρήξη της τεχνολογίας, ζ. Η δομή της οικονομίας, η. Κοινωνικές τάξεις, θ. “Απέναντι” στην κρατική εξουσία, ι. Η ιδιότητα του “κοσμοπολίτη”, ια. Η εδραίωση της “πολιτικής ηθικής”, ιβ. Πολιτισμού “τεχνήματα”, ιγ. Για μια “ρεαλιστική ουτοπία”: Συμπερασματικά, τι σας απομακρύνει από πρακτικές “δυστοπίας”; Αν τα ερωτήματα που προηγήθηκαν σας ωθούν σε συλλογιστικές “δυστοπίας”, τότε πώς θα στραφείτε δραστικά σε “κοινότητες” μελών “ουτοπίας”/”ευτοπίας”; Όλα όμως τα ερωτήματα απευθύνονται στην άρχουσα τάξη. Πέραν όμως αυτών και δίπλα τους διαμορφώνονται τρεις τουλάχιστον “στάσεις”:
α. οι “αργόσχολοι” που συμπορεύονται με την κρατούσα τάξη με αισθήματα “τεχνοφιλίας”,
β. οι “Λουδδίτες” με υψηλή “τεχνοφοβία”,
γ. οι “γρηγορούντες”.