Άνοιγα τότε την τηλεόραση να προλάβω μια εκπομπή μ’ έναν τύπο που εμφανιζόταν μ’ ένα καουμπόικο καπέλο, σκούρα γυαλιά και τηλεφωνιόταν με διάφορους που ξενυχτούσαν σαν και μένα και τον ρωτούσαν για τα σεξουαλικά τους προβλήματα κι αυτός έδινε συμβουλές και δίπλα του μια θεογκόμενα ξελιγωνόταν στα χάχανα. Όταν τελείωνε κι αυτό, έβαζα κασέτες στο βίντεο που μου ‘χε χαρίσει ο Ιάσων κι αποκοιμιόμουν πάνω στην πολυθρόνα. Μια φορά μάλιστα, έτσι στην πολυθρόνα, μετά από μια τέτοια ολονυκτία είδα έναν εφιάλτη. Είδα τη Ζίνα να περπατά σ’ ένα δρόμο εξοχικό με ομίχλη, όπως σε αγγλικό θρίλερ. Φορούσε ένα μακρύ φόρεμα, ήταν πολύ λεπτή και μια απόκοσμη φωνή ακουγόταν να λεει: “Μονάχη θα βαδίζεις ανάμεσα στους νεκρούς”.