Ένα φανάρι ψηλά ν’ αστράφτει, μια σκούνα μόνη και μ’ ένα ναύτη. Τα πέλαγα όλα νύχτες γυρίζει, δεν έχει κάβο, τόπο να ορίζει. Αυτό είναι το τραγούδι της Κοραλλίας, της βυθισμένης σκούνας του τρομερού κουρσάρου Μονοκοτυλήδονου, Μοναχοφάη και Μονοκοπανιά. Αυτό είναι το τραγούδι-οδηγός για όσους έχουν καρδιά ελεύθερη, σαν ταξιδιάρικη σκούνα. Ο Μονόχερος, Μονόφθαλμος και Μονοκοπανιάς, ο Πολυζώνης, η γοργόνα Πλέουσα, μια καρέτα καρέτα είναι μερικοί από αυτούς. Στη σκούνα Κοραλλία, όμως, υπάρχει χώρος για όλους!