Όταν ο Σουλεϊμάν έγινε Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1520, ήταν είκοσι πέντε ετών. Ήταν μια εποχή που όλοι οι ηγέτες της Ευρώπης που ζούσε την Αναγέννησή της, ήταν νέοι.

Ο Σουλεϊμάν, περιστοιχισμένος από σημαντικές ηγετικές προσωπικότητες, όπως ο Μεγάλος Βεζίρης του, ο Ιμπραήμ από την Πάργα, ο Πίρι Ρέις ο χαρτογράφος από την Καλλίπολη, ο Μιμάρ Σινάν ο μεγάλος αρχιτέκτονας από τους Αγίους Αναργύρους της Καισάρειας, και ο Αρχιναύναρχός του Οθωμανικού στόλου ο τρομερός Βαρβαρόσα από τη Λέσβο, όλοι τους γενίτσαροι ελληνικής καταγωγής, έφθασε στο απόγειο της δόξας του με αλλεπάλληλες κατακτήσεις (Βελιγράδι, Ρόδος, Ουγγαρία, Τρανσυλβανία, Κουρδιστάν, Μεσοποταμία, Γεωργία, Τύνιδα, Αλγέρι).

Οι Οθωμανοί τον ονόμασαν Νομοθέτη, για την ανοχή που έδειξε στα μιλέτια, τους διαφορετικούς λαούς της αχανούς χώρας του. Οι Δυτικοί τον ονόμασαν Μεγαλοπρεπή. Η ιστορία τον κατέγραψε ως τον σημαντικότερο Οθωμανό σουλτάνο.

Όσο, όμως, ισχυρός κι αποφασισμένος ήταν στα πεδία των μαχών, τόσο ανίσχυρος γινόταν στα χέρια της Ροξελάνας-Χιουρέμ, της σκλάβας που τον έκανε να την ερωτευθεί με την παράξενη και ξεχωριστή προσωπικότητά της… Για χάρη της σκότωσε τον μόνο του γυιό που θα μπορούσε να συνεχίσει το έργο του και έκανε λάθη που αποδείχτηκαν μοιραία για το μέλλον της Αυτοκρατορίας.

Μια σκιαγράφηση της ζωής και των κατακτήσεων του σημαντικότερου Σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.