Πάντα επιστρέφουμε στις ίδιες ιστορίες, στα ίδια τραγούδια, στην ίδια διαδρομή. Απ’ τον ουρανό της Μαδρίτης ως τα προσφυγικά παραπήγματα και απ’ το Βελιγράδι ως την άκρη του κόσμου. Ακολουθώντας το κόκκινο νήμα της μνήμης, αναζητώντας τα ίχνη μιας παλιάς ουτοπίας. Βαδίζοντας στον δρόμο της ποίησης χτίζουμε στίχο στίχο τον δικό μας κόσμο. Έστω κι αν στον αιώνα των ξένων αργεί να ξημερώσει.