Τι εκπροσώπησε η δικτατορία των συνταγματαρχών στην ελληνική ιστορία; Ήταν μια «παρένθεση» που μπορεί να αγνοείται, ή μήπως εξέφρασε τάσεις που επιβίωσαν και μετά την πτώση της; Ποιες ήταν οι απαρχές της και ποιες οι συνέπειές της στο μακρό χρόνο; Πώς εντάσσεται στο ευρύτερο διεθνές φαινόμενο των αυταρχικών καθεστώτων της σύγχρονης εποχής; Κατά πόσον η ελληνική δημόσια συζήτηση για τα καθεστώτα αυτά αντικατοπτρίζει τις σύγχρονες τάσεις της έρευνας στη διεθνή ακαδημαϊκή συζήτηση;
Επικεντρώνοντας στην απριλιανή δικτατορία στην Ελλάδα του 1967, το βιβλίο καλύπτει τα αίτιά της, καθώς και την κληρονομιά της στη μεταπολιτευτική περίοδο. Σκοπός δεν είναι η αναπαραγωγή κοινών τόπων αλλά η παρουσίαση νέων οπτικών, υποθέσεων και ερμηνειών.
Το βιβλίο είναι διαρθρωμένο σε τρία μέρη. Στο πρώτο αναπτύσσονται οι θεωρίες της πολιτικής επιστήμης για τα αυταρχικά καθεστώτα διεθνώς και στην Ελλάδα. Στο δεύτερο μέρος, γίνεται αναφορά στις πολιτικές εξελίξεις της περιόδου και αναλύονται διεξοδικά τα αίτια που οδήγησαν στην επιβολή της δικτατορίας αλλά και τα βασικά χαρακτηριστικά της διακυβέρνησης κατά τη διάρκεια της επταετίας. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος, περιγράφονται οι κοινωνικές και πολιτισμικές εξελίξεις της μακράς δεκαετίας του ’60, και οι μεταλλάξεις τής ελληνικής κοινωνίας στη δεκαετία του ’70.