Η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα στην Γκίζα∙ οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας∙ ο Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο· ο Κολοσσός της Ρόδου· το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού· ο Φάρος της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο∙ το άγαλμα του Δία στην Ολυμπία. Αυτά είναι τα θαύματα του αρχαίου κόσμου και ως θαύματα θεωρούνταν και τότε, πολλούς αιώνες πριν από τη γέννηση του Χριστού, ενώ συνυπήρξαν μόνο κατά την περίοδο από το 300 μέχρι το 224 π.Χ. Στη συνέχεια, το ένα μετά το άλλο καταστράφηκαν από διάφορες αιτίες, εκτός από το αρχαιότερο, την αθάνατη Πυραμίδα του Χέοπα.
Στον κλασικό κατάλογο, ο Βαλέριο Μανφρέντι προσθέτει ένα υποτιθέμενο όγδοο θαύμα. Πρόκειται για το Μαυσωλείο της Κομμαγηνής, τον τάφο-ιερό του βασιλιά Αντιόχου, που έχει ως βάση το όρος Νεμρούτ Νταγ στην Ανατολία.
Ο ιστορικός και συγγραφέας αναμετριέται με τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας και μας τα παρουσιάζει με τον πιο μεγαλειώδη τρόπο, αφηγούμενος τους μύθους και τις ιστορίες που τα συνόδευσαν, μέχρι τη στιγμή που το καθένα μοιραία πέρασε στη σφαίρα του μύθου. Μαζί με πολύτιμες αναπαραστάσεις, η γοητευτική γραφή του επιτυγχάνει κάτι εκπληκτικό: ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας, χαρίζοντάς μας τη συγκίνηση που θα νιώθαμε αν τα επισκεπτόμασταν, έργα μοναδικής πολυπλοκότητας και τόλμης, μυθικά θαύματα, χαμένα για πάντα στον χρόνο.