Ο Μάρκος, υποστηρίζει ο ΜακΝτόναλντ, συνέθεσε ένα πεζογραφικό αντι-έπος, αντιστρέφοντας τα ομηρικά έπη, παρουσιάζοντας τον Ιησού ως έναν ήρωα που διαμορφώθηκε σύμφωνα με το πρότυπο των ομηρικών επών, αλλά που είναι τελικά πολύ ανώτερος από τους παραδοσιακούς Έλληνες ήρωες.

«Στο παρόν βιβλίο υποστηρίζω ότι οι μιμήσεις του Ομηρικού Έπους από τον Μάρκο, τόσο οι συγκαλυμμένες όσο και οι εμφανείς, αποκρύπτουν και αποκαλύπτουν ταυτόχρονα. Ο αρχαιότερος ευαγγελιστής μεταμφίεσε την εξάρτησή του γράφοντας σε πεζό λόγο, μεταβάλλοντας το ομηρικό λεξιλόγιο, επαναδιευθετώντας τα επεισόδια και δανειζόμενος και από ιουδαϊκές γραφές.

Αλλά ο Μάρκος δεν ήταν σκλάβος των μοντέλων που χρησιμοποίησε. Αντίθετα, ανταγωνίστηκε σε βάθος, έξυπνα και στρατηγικά τις ιστορίες που προσέλαβε. Σχεδόν κάθε επεισόδιο που παραλληλίζεται με κάποιο από τα έπη, καταδεικνύει θεολογική άμιλλα. Ο Μάρκος παρέχει αρκετούς δείκτες σχετικά με τα έπη με σκοπό να πληροφορήσει τον αναγνώστη για το «παιχνίδι του» ανάμεσα στην αποκάλυψη και τη συγκάλυψη. Ο Μάρκος ήταν μεγάλος στη συγκάλυψη και μικρός στην αποκάλυψη.»