Ο Καρβάλιο σήκωσε το βλέμμα και είδε πάνω στα καλώδια χιλιάδες, μυριάδες, μικρά, μαυρόασπρα πουλιά, σαν πούλια του ντόμινο. Ο Ταϊλανδός τού επισήμανε με νοήματα πως ήταν επικίνδυνο να περπατά κάτω από τα πουλιά, επειδή κουτσουλούσαν τους διαβάτες… Ο Καρβάλιο χαλάρωσε, τον ευχαρίστησε, απομακρύνθηκε από το πιθανό στόχαστρο των πουλιών και, καθώς ο Τάι ξεμάκραινε, τον ρώτησε το όνομα των πουλιών… «Είναι πουλιά. Απλώς πουλιά».

Φαινομενικά ο Πέπε Καρβάλιο ταξιδεύει στην Μπανγκόκ προστρέχοντας στο SOS που του στέλνει μια παλιά του φίλη, η Τερέσα Μαρσέ. Ο αναγνώστης εντούτοις μπορεί να βγάλει το συμπέρασμα πως γι’ αυτόν είναι μια φυγή από την καθημερινότητά του, όπου η πραγματικότητα είναι ανεπαρκής και τον ωθεί να κυνηγά φαντάσματα, όπως της Θέλια Ματάις, που δολοφονήθηκε με μια μποτίλια σαμπάνιας άγνωστης μάρκας ή εκείνο της δολοφόνου της, της Μάρτα Μιγέλ, μιας αυτοδημιούργητης γυναίκας από ένα χωριό της Σαλαμάνκα. Η πραγματική αιτία του ταξιδιού όμως μπορεί να είναι να μάθει το όνομα των πουλιών της Μπανγκόκ ή να επιβεβαιώσει πως η γη είναι στρογγυλή και πως η τελική έκβαση τον περιμένει πίσω στην πατρίδα του.