Στο βιβλίο αυτό ο Deconchy φωτίζει, με τη δική του «ευγενικά ανατρεπτική» θεώρηση και πάντοτε με τη χρήση της πειραματικής μεθόδου, τον επιστημολογικά καταχρηστικό και κοινωνιοψυχολογικά ανώφελο χαρακτήρα της καταιγιστικής επιστημολογικής μονομέρειας των «επιστημών της ζωής», οι οποίες, υπερβαίνοντας πλέον με καθοριστικό τρόπο τους συνήθεις βιολογικούς αναγωγισμούς, μονοπωλούν την ικανότητα να εξηγούν την ανθρώπινη φύση, σήμερα σε όλη της την πολυπλοκότητα και αύριο σε «όλη της την ολότητα». Αυτό που ο Deconchy καταδεικνύει συγκεκριμένα είναι ακριβώς η ικανότητα των ανθρώπων να παρεμβαίνουν σε συμβολικό επίπεδο στον κόσμο τους· η ικανότητα τους δηλαδή να παράγουν ιδεολογία η οποία ξεπερνά κατά πολύ το επαγωγικά προκαθορισμένο περιεχόμενο των ανθρωπίνων γονιδίων, στάσεων, γνώσεων και πράξεων, και μέσα από μία επιστημολογικά άκρως ενδιαφέρουσα ταυτολογική διαδικασία να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ιδιαιτερότητά τους είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.