Μαρμαίρω το φως των αιώνων
που κουβαλώ στα κύτταρά μου
και κάνω Ανατολή το σκοτάδι
που μου φύτεψαν οι προσδοκίες.
Τούτη την ώρα, μετουσιώνεται μέσα μου
το λάδι από το καντήλι,
η αναπνιά του θυμιατού
και η αλμύρα της αγαπημένης…

Εδώ, στο λιμανάκι των ψαράδων,
μεθυσμένη από τα μικρά θαύματα
αρχίζω να νιώθω τις ωδίνες του τοκετού
του «κρυμμένου θαύματος»
που χρόνια τώρα κυοφορώ…