“Όταν έλθει ο πόλεμος – που φέρνει στους ανθρώπους την καθημερινή στέρηση γίνεται δάσκαλος της βίας κι ερεθίζει τα πνεύματα του πλήθους. Ο εμφύλιος πόλεμος μεταδόθηκε από πολιτεία σε πολιτεία, κι όσες πολιτείες έμειναν τελευταίες, έχοντας μάθει τι είχε γίνει αλλού, προσπαθούσαν να υπερβάλουν σε επινοητικότητα, σε ύπουλα μέσα και σε ανήκουστες εκδικήσεις”.
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
Για τους πολέμους αυτούς, που έζησε από κοντά, στην πιο τρυφερή του ηλικία, μιλάει ένα παιδί, άλλοτε με το μυαλό του τότε και άλλοτε με τη σκέψη του σήμερα. Είναι η αληθινή ιστορία ενός παιδιού, μιας γενιάς ολόκληρης. Είναι μια κραυγή ενάντια στον πόλεμο.
Αληθινή ιστορία που μοιάζει παραμύθι. Αλλά όλα παραμύθια είναι.
Γιατί τ’ αληθινά γίνονται παραμύθια και τα παραμύθια, πολλές φορές, ΑΛΗΘΕΙΑ.