“Το σπίτι με τις δύο πόρτες” είναι η ιστορία ενός αρχοντικού των Αμπελακίων του 18ου αι. Κατά ένα μέρος αποτελεί χρονικό, γιατί στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, κατά ένα άλλο όμως είναι μυθοπλασία. Έτσι, συμβάντα της οικογένειας που κατοικεί το αρχοντικό επί πολλές γενιές συμπτύσονται και μεταλλάσσονται ελεύθερα, ενώ άλλα καθαρώς ιστορικά της γνωστής Συνεταιριστικής Κοινότητας βαίνουν παράλληλα.
Η δομή του μυθιστορήματος ανατρέπει τον ευθύγραμμο ιστορικό χρόνο και, ανακυλκώνοντάς τον μέσα στα λεπτομερώς περιγραφόμενα δωμάτια του αρχοντικού, τον αναγκάζει να κινείται ανάλογα με τις απαιτήσεις του χώρου. Τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα είναι σαν να προκαλούν τη γραφή να ομολογήσει αξεδιάλυτες προσωπικές αλήθειες και πανανθρώπινους προβληματισμούς.