Δώδεκα διηγήματα με σταθερούς άξονες: από τη μια, τον έρωτα κι ό,τι μας δίνει φτερά, κι από την άλλη, το θάνατο κι ό,τι μας βαραθρώνει. Όλα μαζί, κοιταγμένα στο σύνολό τους, κινούνται σ’ ένα μεταίχμιο: ανάμεσα στο παλιό και στο σύγχρονο, στο παρόν και στο παρελθόν, στο αστικό και στο φυσικό περιβάλλον, στην επαρχία και στην Αθήνα, με τύπους και χαρακτήρες απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα, συνδυάζοντας τον συμβολισμό και την ποιητική διάθεση με τον ρεαλισμό, το παράδοξο και το ασυνήθιστο, που εισβάλλει κάθε τόσο μέσα στην καθημερινότητα, με την ειρωνεία, τη σάτιρα και τον σαρκασμό. Ο ψυχολογικός, ο κοινωνικός κι ο υπαρξιακός χαρακτήρας, εξάλλου, η ατμόσφαιρα και το στοιχείο της υποβολής είναι από τα επικρατέστερα γνωρίσματα αυτών των διηγημάτων, ενώ συχνά στο υπόστρωμά τους υπάρχει, αθέατος πάντα, ένας ιδεολογικός πυρήνας.