Ο Αριστοτέλης Ωνάσης απαιτούσε συμπιεσμένο χαβιάρι -αυγοτάραχο- όταν γευμάτιζε στο “Οτέλ ντε Παρί”, στο Μόντε Κάρλο. Ο Κριστιάν Ντιόρ έτρωγε τα αυγά του οξύρρυγχου “ντραπαρισμένα” με ένα ελαφρά τηγανισμένο αυγό. Ο Πάμπλο Πικάσο έδειχνε ιδιαίτερη προτίμηση στα αλμυρά, μεγέθους κεφαλής καρφίτσας, αυγά του οξύρρυγχου σεβρούγκα. Ο Ίαν Φλέμινγκ και ο ήρωάς του, ο Τζέιμς Μποντ, αφήνονταν στην περιπετειώδη γεύση των αυγών οσέτρα.
Παρότι το χαβιάρι δεν είναι τίποτα παραπάνω από ωμά αυγά ψαριού, του οξύρρυγχου συγκεκριμένα, ωστόσο η έντονη γεύση του, η υψηλή τιμή του και κυρίως η σπανιότητά του του έχουν προσδώσει μυθικές διαστάσεις. […]
Η Ίγκα Σάφρον σ’ αυτό το αποκαλυπτικό γαστρονομικό οδοιπορικό μεταφέρει τον αναγνώστη από τις όχθες του ποταμού Βόλγα και της Κασπίας Θάλασσας στη Ρωσία, έως τις όχθες του ποταμού Έλβα στην Ευρώπη, και σ’ αυτές των ποταμών Χάντσον και Ντέλαγουεαρ στις ΗΠΑ. Περιγράφει με σαφήνεια το πως η μετατροπή αυτής της γαστρονομικής πολυτέλειας σε εμπορεύσιμο αγαθό ευρείας κατανάλωσης ώθησε τον οξύρρυγχο στα πρόθυρα της πλήρους εξαφάνισης.