Ανόσια εγκλήματα, φόνοι, στραγγαλισμοί, τέρατα, άνθρωποι που σαπίζουν δίχως να πεθαίνουν, σκοτεινά πηγάδια, μαύρα λουλούδια και απόκρημνα δέντρα· σπυριά σιταριού που έχουν χαραγμένα απάνω τους τα ονόματα των αθώων. Αντρες που σκοτώνονται, βασιλιάδες που σκοτώνουν, γυναίκες που γεννούν και σώζουν διά της παράλογης Αγάπης. Η ισχύς των φονιάδων απέναντι στο Δίκιο των αθώων· η άνομη επιθυμία του ανθρώπου να είναι φονιάς. Και μια πανέμορφη κοπέλα που στέκεται στη στραγγάλη… Σε ένα ανεμόδαρτο χωριό οι άντρες μακελεύονται επειδή αρνούνται να δώσουν ένα κορίτσι για το κρεβάτι του βασιλιά. Όμως τη νύχτα τα σπουργίτια φέρνουν το χαραγμένο σιτάρι που γονιμοποιεί τις γυναίκες και συνεχίζει τη ζωή. Έναν αιώνα αργότερα ένας καινούργιος βασιλιάς αλέθει τα χαραγμένα σπυριά, τα κάνει ψωμί και υποχρεώνει τους Ανεμοδεντρινούς να το φάνε· μονάχα λίγοι προτιμούν να πεθάνουν. Μα κάποτε θα έρθει η νύχτα που όσοι φάγαν τις ψυχές των προγόνων τους θα γυρέψουν ξανά το χαραγμένο σιτάρι…