Όταν γράφω ένα διήγηµα κι υπάρχει κάποιος που συντονίζεται µ’ αυτό κατά κάποιον τρόπο, τότε είµαι ευτυχισµένος. Τι άλλο να θελήσω; Είναι σηµαντικό να κάνω αυτή τη δουλειά, γιατί κάποιος τη χρειάζεται. Είναι σηµαντικό να θυµόµαστε πως είµαστε άνθρωποι.

Οι ιστορίες του Κάρβερ, γεµάτες κοφτερές λεπτοµέρειες, εικόνες και διαλόγους, αποκαλύπτουν µε µαεστρία τον πόνο, τη δυστυχία και, καµιά φορά, τον τρόµο που κρύβεται πίσω από το συνηθισµένο. Με οδυνηρή, αστεία οξύτητα, συλλαµβάνει τα ηλεκτρικά ρεύµατα και την απόγνωση που κυνηγούν τη ζωή των ανθρώπων και τη σφραγίζουν ανεξίτηλα. O Κάρβερ, ένας από τους µεγαλύτερους διηγηµατογράφους του 20ού αιώνα, αφηγείται τις ιστορίες του χωρίς να δείχνει φανερή συµπάθεια, χωρίς µελοδραµατισµούς, χρησιµοποιώντας τη γλώσσα που µιλούν οι ήρωές του, µε ειλικρίνεια και τρυφερότητα γι’ αυτές τις ραγισµένες καρδιές που κατοικούν στον κόσµο του.
Στον ανά χείρας τόµο περιλαµβάνονται οι τρεις κύριες συλλογές διηγηµάτων του συγγραφέα, Λοιπόν, θα πάψεις, σε παρακαλώ;, Αρχάριοι, Καθεδρικός ναός, που αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγµα του έργου του και του µοναδικού, ανεπιτήδευτου ύφους του.