Στη δεύτερη ποιητική συλλογή του (μετά το Δύσπνους Ικάνω, Εκδόσεις Πατάκη 2011), ο Νίκος Νέστωρας συνεχίζει να προσπαθεί. ξεκινώντας από καταστάσεις καθημερινές και συνηθισμένες, να τις δει από άλλη οπτική και να στοχαστεί την καθημερινότητα με τρόπο που να υπερβαίνει την ατομικότητά του. Όπως γράφει ο ίδιος στον πρόλογό του, «σε ό,τι έχει σχέση με τη θεματική της συλλογής, πιστεύω ότι ο έρωτας ως θέμα δεν είναι απλά πρόκληση και πρόσκληση αλλά και η βαθιά ενατένιση της ανθρώπινης μοίρας. Επιπλέον είναι νοσταλγικό ερέθισμα και κέντρισμα για τον καθένα ν’ αναθυμάται, να στοχάζεται και ν’ αναλύει πράγματα που ενδεχομένως δεν τους είχε δώσει την πρέπουσα σημασία, όμως σε μεγάλο βαθμό προκαθόρισαν την πορεία της ζωής του».