Το βιβλίο αυτό στοχεύει να αναδείξει το νέο πρόσωπο της πεζογραφίας, όπως αποτυπώνεται στο έργο των πεζογράφων της Θεσσαλονίκης την περίοδο του μεσοπολέμου. Η μελέτη του μυθιστορηματικού έργου των Γ. Δέλιου, Στ. Ξεφλούδα, Αλκ. Γιαννόπουλου, Ν.Γ. Πετζίκη, σε συνδυασμό με την ανάδειξη της κριτικής, του θεωρητικού λόγου και του ευρύτερου πνευματικού κλίματος στα πλαίσια του οποίου αναδύεται το “καινούριο”, αποκαλύπτει σ’ όλες της τις εκφάνσεις την απόπειρα ανατροπής της μέχρι τότε “παράδοσης” του μυθιστορήματος στη χώρα μας. Η ανάγνωση του έργου των πεζογράφων της Θεσσαλονίκης, με θεωρητικό υπόβαθρο το έργο της Dorrit Cohn, “Διαφανή Πρόσωπα”, επιχειρεί να προσεγγίσει όχι μόνο τις αφηγηματικές τους επιλογές και τη ρητορική τους εκφορά, αλλά και τη “συνομιλία” του έργου τους με το Ευρωπαϊκό μυθιστόρημα στον ορίζοντα του Μοντερνισμού.