Η Μάρθα είναι μια δεκαεξάχρονη που από τη μια μέρα στην άλλη καλείται να επιβιώσει δίχως χρήματα και σπίτι σε μια λεηλατημένη Αθήνα, η οποία, μετά τη Χρεοκοπία, έχει γίνει πεδίο μάχης μεταξύ συμμοριών. Στη διαδρομή της θα συμβιώσει με αγνώστους, θα παραβιάσει σπίτια, θα γνωρίσει συνομηλίκους της που ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι θα συναναστρεφόταν και, μέσα από μια επώδυνη αλλά απελευθερωτική διαδικασία, θα συνειδητοποιήσει τις αληθινές ανάγκες της αλλά και τη δύναμη του φύλου της. Γραμμένο σε τριτοπρόσωπη αφήγηση από έναν αφηγητή-φάντασμα, η ταυτότητα του οποίου θα αποκαλυφθεί στο τέλος με τον πιο αναπάντεχο τρόπο για την ηρωίδα, το μυθιστόρημα πραγματεύεται το ζήτημα της ταυτότητας της ηρωίδας τόσο ως έφηβης όσο και ως γυναίκας. Αποτελεί το δεύτερο σκέλος μιας άτυπης τριλογίας, πρώτο μέρος της οποίας αποτελεί το μυθιστόρημα Κάπου ν’ ανήκεις (Εκδ. Πατάκη, 2010), η οποία εξερευνά το ζήτημα της ταυτότητας στην κρίσιμη εφηβική ηλικία, όπου η εικόνα που έχει ο καθένας για τον εαυτό του υπόκειται σε δεκάδες στρεβλώσεις, αποτέλεσμα της επιτακτικής ανάγκης του να ενταχθεί σε κάποια υποομάδα του κοινωνικού συνόλου. Μια ιστορία σκληρή, με έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις, που έχει για φόντο μια πόλη που εξουσιάζεται απ’ αυτούς που χειρίζονται το μαχαίρι και αναγκάζει τους υπόλοιπους να αρκεστούν στ’ απομεινάρια της λείας τους. Να γίνουν ύαινες δηλαδή.