Η ύβρις δεν είναι νομικός όρος, γιατί, αν ήταν, θα μπορούσε να ορισθεί και να θεσμοθετηθεί ως απαγορευτικός νόμος (παρανομία, αδικία). Η ύβρις η ίδια είναι τραγική, γιατί δεν μπορεί να ορισθεί, δεν γνωρίζουμε πότε εισερχόμαστε σ’ αυτήν, γι’ αυτό και δεν γίνεται ν’ απαγορευτεί, μπορεί όμως να παρασταθεί (τραγωδία) και μέσω της κάθαρσης να οδηγήσει στη φρόνηση και να προληφθεί.

Τα πάθη υπόκεινται σε κάθαρση και όχι σε καθαίρεση ή κατάργηση.

Όλοι είμαστε παιχνίδια στο χέρι του χρόνου: ο χρόνος μας θα τελειώσει και ο χρόνος θα μας αποτελειώσει. Όμως είναι στο δικό μας χέρι να “τραυματίσουμε” και να “στιγματίσουμε” τον χρόνο με τη δημιουργία, όπως το έκαναν η γραφίδα του Σοφοκλή και η σμίλη του Φειδία.