Έχει επικρατήσει η γενική εντύπωση ότι η ευρωπαϊκή φιλοσοφία και επιστήμη αρχίζει με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Αυτό δεν ευσταθεί. “Τι θα ήταν ο Πλάτων καθώς και ο Σωκράτης” διερωτάται ο Martin Heidegger “χωρίς τον Παρμενίδη;”. “Λίγοι φιλόσοφοι ή επιστήμονες” παρατηρεί ο Karl Popper “έχουν συναίσθηση της επίδρασης που άσκησαν μερικές από τις αρχαιότερες ιδέες της ελληνικής φιλοσοφίας και της ελληνικής επιστήμης πάνω στις πιο προοδευτικές επιστημονικές θεωρίες, στην κλασική φυσική και χημεία, στη σχετικότητα, στη θεωρία των κβάντων, στη γενετική, ακόμη και στη μοριακή βιολογία”. Στόχος του συγγραφέα είναι ακριβώς αυτός: να καταστήσει κοινωνό του προσωκρατικού στοχασμού τον σύγχρονο σκεπτόμενο άνθρωπο, αναδεικνύοντας ισορροπία, όχι μόνον τη φιλοσοφική αλλά και την επιστημονική διάσταση και τη διαχρονική αξία του. Ο αναγνώστης παρακολουθεί υπό μορφή ενός εύληπτου διαλόγου τη θεμελίωση και συγκλονιστική ανέλιξη της φιλοσοφικής και επιστημονικής προσωκρατικής σκέψης, όπως πρωτοεμφανίστηκε στον ευρωπαϊκό χώρο. Ποιοι υπήρξαν οι πρώτοι “φυσικοί”; Επιβεβαιώνει η φυσική του 20ού αιώνα τη θεωρία των αρχαίων ατομιστών; Συμφωνεί η σύγχρονη αστροφυσική με τις προσωκρατικές θεωρίες περί δημιουργίας του σύμπαντος; Ποιος ο πρώτος αναμορφωτής; Ποιοι έθεσαν πρώτοι τα θεμελιώδη ερωτήματα περί του “είναι”, του “γίγνεσθαι” και της “αλλαγής”; Πού βρίσκονται τα όρια μεταξύ φιλοσοφίας και επιστήμης όταν πρωτοεμφανίζονται και αναπτύσσονται οι έννοιες αυτές; Έννοιες και θεωρίες θεμελιώδεις πάνω στις οποίες οικοδόμησαν οι μετέπειτα γίγαντες του πνεύματος.