Αγαπητέ Μπόζι – Μετά από μια τόσο μακριά και άκαρπη αναμονή, αποφάσισα να σου γράψω τελικά εγώ, τόσο για το δικό σου το καλό όσο και για το δικό μου, καθώς δεν μου είναι ευχάριστο να σκέφτομαι ότι πέρασα δυο ατελείωτα λεπτά φυλακισμένος, χωρίς να έχω λάβει ούτε μια γραμμή από μέρους σου, ούτε καμιά είδηση ή ένα μήνυμα έστω, παρά μονάχα αυτά που μου προξενούσαν πόνο. Η εκ βαθέων κραυγή ενός μεγάλου πνεύματος, που στο έργο του διακήρυξε ότι η ζωή αντιγράφει την τέχνη, κάτι που επιβεβαίωσε, συχνά με τις πιο δραματικές κορυφώσεις, ο ίδιος με τον τρόπο που έζησε τον πολυτάραχο βίο του. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)