Πέρα από τα στενά όρια του θνητού χώρου και χρόνου, ο αρχαίος Ελληνισμός έπλασε ένα έπος πολυποίκιλου περιεχομένου: εκπαιδευτικού, πολιτισμικού, αποκρυφιστικού, με δύο λόγια ‘αυτομυητικού’. Πρόκειται για την περίφημη ‘Αργοναυτική εκστρατεία’ που, κυρίως μέσα από την ορφική-μυστηριακή παραλλαγή της, απετέλεσε εξ’ αρχής έναν κωδικοποιημένο φιλοσοφικό εφαλτήρα της περαιτέρω βελτίωσης του όποιου αποκωδικοποιητή της. ‘Οι Λίθοι’ γράφτηκαν μετά τα Τρωικά και συνεπώς ως κείμενα δεν έχουν την αξία και την σημασία που έχουν για την Προϊστορική εποχή και τις γνώσεις των Αρχαιοελλήνων τα κείμενα των ‘Αργοναυτικών’, οι ‘Ύμνοι του Ορφέως’ μία σημαντική όμως πληροφορία που περιέχουν είναι οι αναφορές σε πολύτιμους λίθους και τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Όπως επίσης και η αναφορά σε ρίζες και βότανα και τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.