Ένας ιππότης, με τον φόβο πως μπορεί να μην επιστρέψει σπίτι, γράφει ένα γράμμα στα παιδιά του για να τους μεταδώσει ό,τι έχει μάθει στη ζωή. Μέσα από μια σειρά σκέψεων περί μοναξιάς, ταπεινότητας, συγχώρεσης, εντιμότητας, θάρρους, τιμής, περηφάνιας και υπομονής, μιλά για τις αρχαίες διδαχές της δυτικής και της ανατολικής φιλοσοφίας, αλλά και για τα μεγάλα πνευματικά και πολιτικά κείμενα της εποχής μας. Ο σκοπός του: να δώσει στα παιδιά του μια πυξίδα για ένα ταξίδι που θα πρέπει να κάνουν μόνα τους, έναν σύντομο οδηγό γι’ αυτά που δίνουν στη ζωή νόημα και ομορφιά.